Dag 6 zou later te boek staan als muzikale walvisdag. De langslapers werden die ochtend voor de verandering niet gewekt door tjilpende vogeltjes, of door het kabbelende beekje in de buurt. Op een heuse ochtendserenade werden ze vergast toen kleine Zeemeerman Thijs onder de douche het beste van zichzelf gaf. Later bleek dat hij niet in de huid gekropen was van Ariël, maar wel die van Mulan. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=ZSS5dEeMX64
Het zou die dag niet zijn laatste muzikale wapenfeit zijn…
Fris en monter en door het wonderbaarlijke concert goedgemutst, vertrokken we naar het zwembad in Gulpen. Of toch niet. Jasper – zelf beweerde hij dat het een vogel was – had zijn zadel ondergescheten, dus alvorens zijn door Speedysport gesponsord sportshortje ten prooi te laten vallen aan dit beetje faecalie, kwam er het nodige opkuiswerk aan te pas.
De weg naar Gulpen had geen geheimen meer voor ons, en in een flits stonden we in de dorpskern. In een poging Mulan toch uit zijn hoofd te bannen, bleef Pieter de hele rit tot vervelens toe Radioactive van Imagine Dragons zingen. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=ktvTqknDobU
Bij de plaatselijke bakker merkte Thijs op dat zijn speciaal huisgemaakte Limburgs gebakje verdacht veel leek op wat we in ons eigen landje gewoon rijsttaart noemen. Genoeg gelummeld echter, de lokroep van het zwembad werd te groot. Later zou blijken dat dit niet het gezang was van sirenen, maar wel de paarzang van walvissen.
Goedkoop bleek een zwembadbezoekje niet te zijn, maar eens we beseften dat het toegangsticket ook geldig was voor een reservaat vol zeezoogdieren en visachtigen, begrepen we hun prijszetting. Toch hadden we weinig zin om de volle pot te betalen. Niet enkel eten en drinken smokkelden we binnen; onder de douche bleek ook dat Pieter een niet-betalend vriendje had meegenomen. Meneer slak of mevrouw slak (of meneermevrouw slak de hermafrodiet) werd snailzilla gedoopt en zorgde voor gekrijs in de douches… en dit keer was het geen zingende Thijs.
We lieten ons naaktslakkenvriendje voor wat hij/zij/het was en gingen op ontdekkingstocht door Mosaqua. De glijbanen bleken niet aangepast aan Stan of omgekeerd. Bont en blauw na enkele afdalingen hield hij het voor bekeken en zocht hij rustigere oorden op. Het plekje dat hij buiten uitkoos, bleek een ideaal uitzicht te hebben op een verdwaald deel van de lokale walvissenkolonie. Het paniekerig specimen was ver verwijderd van haar natuurlijke habitat en keek ons wanhopig fronsend aan. Helaas, hoezeer we ook probeerden, terugrollen naar de grote waterplas lukte ons niet. Vochtig houden met Pepsi bleek de enige mogelijkheid om het leven van dit triestig individu nog even te verlengen.
Naast plankton en Pepsi bleken walvissen ook goed te gedijen op frietjes en sigaretten. Dit werd duidelijk toen we Stan even achterlieten en opnieuw het binnendeel opzochten. Walvissen aan de bar, jonge walvissen aan de limonade, een erg omvangrijk met koelbox zeulend exemplaar (Balaenoptera Mammuthus); de soortenrijkdom was verbluffend. Superbioloog Thijs spotte er zelfs een lezend exemplaar. Dit kon niet anders dan een tot dan onontdekte soort zijn. Hij probeerde contact te leggen door het voortdurend zingen van het nummer Mr. Boombastic, maar reactie kreeg hij niet. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=Vcfu6Z3it_8
Het doel van de expeditie was echter het vinden van bakvissen. Frederik besloot ze te lokken met een felgekleurd stukje aas dat hij voor het gemak om zijn hoofd bond. Zelf noemde hij het een duikbril, maar daar was het ding helemaal niet voor gemaakt. De sardien van Frederik was helaas niet te bespeuren; superbioloog Thijs merkte daarentegen wel een school jonge visjes op. Na grondiger onderzoek bleek het echter om een kleuterschool te gaan en dus waren ze het vangen nog niet waard. Geen succes dus voor onze vissertjes.
Stilaan hadden onze fauna-fanaten er genoeg van en ze besloten dan ook stilaan af te ronden. De vingers tot bloedens toe verrimpeld en de buiken en ruggen roodverbrand; een plezierreisje was deze expeditie niet langer te noemen. Bovendien bleek dat één van de walvissen het balletje van Jasper aanzien had als een welgekomen snack en ontroostbaar bij het verlies ervan brak ook bij hem de veer. Tijdens de terugtocht werden de boodschappen voor de verandering gedaan in de Lidl en nadien - zoals wel te denken was - alsnog in de Albert Heijn.
Na het eten keken we alweer naar onze favoriete zender Sport 1 en pikten we naast darts ook nog een streepje petanque mee. Sportiviteit ten top!
We onthouden dat:
- Frederiks duikbril het water vakkundig binnenhield
- dit niet de gewenste feature is
- Factor Fijftig-Frederik en Wolverine-tenen-Thijs als enigen de kracht van de zon weerstonden
- die laatste zijn wekelijkse pedicureafspraak miste.
- Stannislas Pannirov zich ontpopte tot oppressor van intellectualiteit
- hij zijn Allofwiki niet beschikbaar wilde stellen voor het heil van de mensheid
Het zou die dag niet zijn laatste muzikale wapenfeit zijn…
Fris en monter en door het wonderbaarlijke concert goedgemutst, vertrokken we naar het zwembad in Gulpen. Of toch niet. Jasper – zelf beweerde hij dat het een vogel was – had zijn zadel ondergescheten, dus alvorens zijn door Speedysport gesponsord sportshortje ten prooi te laten vallen aan dit beetje faecalie, kwam er het nodige opkuiswerk aan te pas.
De weg naar Gulpen had geen geheimen meer voor ons, en in een flits stonden we in de dorpskern. In een poging Mulan toch uit zijn hoofd te bannen, bleef Pieter de hele rit tot vervelens toe Radioactive van Imagine Dragons zingen. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=ktvTqknDobU
Bij de plaatselijke bakker merkte Thijs op dat zijn speciaal huisgemaakte Limburgs gebakje verdacht veel leek op wat we in ons eigen landje gewoon rijsttaart noemen. Genoeg gelummeld echter, de lokroep van het zwembad werd te groot. Later zou blijken dat dit niet het gezang was van sirenen, maar wel de paarzang van walvissen.
Goedkoop bleek een zwembadbezoekje niet te zijn, maar eens we beseften dat het toegangsticket ook geldig was voor een reservaat vol zeezoogdieren en visachtigen, begrepen we hun prijszetting. Toch hadden we weinig zin om de volle pot te betalen. Niet enkel eten en drinken smokkelden we binnen; onder de douche bleek ook dat Pieter een niet-betalend vriendje had meegenomen. Meneer slak of mevrouw slak (of meneermevrouw slak de hermafrodiet) werd snailzilla gedoopt en zorgde voor gekrijs in de douches… en dit keer was het geen zingende Thijs.
We lieten ons naaktslakkenvriendje voor wat hij/zij/het was en gingen op ontdekkingstocht door Mosaqua. De glijbanen bleken niet aangepast aan Stan of omgekeerd. Bont en blauw na enkele afdalingen hield hij het voor bekeken en zocht hij rustigere oorden op. Het plekje dat hij buiten uitkoos, bleek een ideaal uitzicht te hebben op een verdwaald deel van de lokale walvissenkolonie. Het paniekerig specimen was ver verwijderd van haar natuurlijke habitat en keek ons wanhopig fronsend aan. Helaas, hoezeer we ook probeerden, terugrollen naar de grote waterplas lukte ons niet. Vochtig houden met Pepsi bleek de enige mogelijkheid om het leven van dit triestig individu nog even te verlengen.
Naast plankton en Pepsi bleken walvissen ook goed te gedijen op frietjes en sigaretten. Dit werd duidelijk toen we Stan even achterlieten en opnieuw het binnendeel opzochten. Walvissen aan de bar, jonge walvissen aan de limonade, een erg omvangrijk met koelbox zeulend exemplaar (Balaenoptera Mammuthus); de soortenrijkdom was verbluffend. Superbioloog Thijs spotte er zelfs een lezend exemplaar. Dit kon niet anders dan een tot dan onontdekte soort zijn. Hij probeerde contact te leggen door het voortdurend zingen van het nummer Mr. Boombastic, maar reactie kreeg hij niet. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=Vcfu6Z3it_8
Het doel van de expeditie was echter het vinden van bakvissen. Frederik besloot ze te lokken met een felgekleurd stukje aas dat hij voor het gemak om zijn hoofd bond. Zelf noemde hij het een duikbril, maar daar was het ding helemaal niet voor gemaakt. De sardien van Frederik was helaas niet te bespeuren; superbioloog Thijs merkte daarentegen wel een school jonge visjes op. Na grondiger onderzoek bleek het echter om een kleuterschool te gaan en dus waren ze het vangen nog niet waard. Geen succes dus voor onze vissertjes.
Stilaan hadden onze fauna-fanaten er genoeg van en ze besloten dan ook stilaan af te ronden. De vingers tot bloedens toe verrimpeld en de buiken en ruggen roodverbrand; een plezierreisje was deze expeditie niet langer te noemen. Bovendien bleek dat één van de walvissen het balletje van Jasper aanzien had als een welgekomen snack en ontroostbaar bij het verlies ervan brak ook bij hem de veer. Tijdens de terugtocht werden de boodschappen voor de verandering gedaan in de Lidl en nadien - zoals wel te denken was - alsnog in de Albert Heijn.
Na het eten keken we alweer naar onze favoriete zender Sport 1 en pikten we naast darts ook nog een streepje petanque mee. Sportiviteit ten top!
We onthouden dat:
- Frederiks duikbril het water vakkundig binnenhield
- dit niet de gewenste feature is
- Factor Fijftig-Frederik en Wolverine-tenen-Thijs als enigen de kracht van de zon weerstonden
- die laatste zijn wekelijkse pedicureafspraak miste.
- Stannislas Pannirov zich ontpopte tot oppressor van intellectualiteit
- hij zijn Allofwiki niet beschikbaar wilde stellen voor het heil van de mensheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten