We hadden de dag voordien al meer dan de helft van onze route afgelegd, dus echt haasten dienden we ons vrijdag 18 juli niet te doen. Het ontbijt werd geheel in onze nieuw aangemeten luxebeestjesstijl genuttigd in een plaatselijke ontbijtbar. Het uitzicht op de Limburgse heuvels was adembenemend, maar bestijgen zat er bij deze plaatselijke schone helaas niet in. Niet getreurd, echte beklimmingen volgden nog.
Eens het bloed weer in de benen zat, vertrokken we langs de fietsknooppunten richting eindbestemming Gemmenich. Tot Maastricht ging het ondanks de hitte vlot en in de plaatselijke Albert Heijn (product placement) werd weer geopteerd voor een maaltijdslaatje. Thijs en Stan verkozen hierbij een dure sportdrank die niet meer bleek dan slecht smakend vitaminewater. Ook werden nog gauw wat bananen ingeslagen om het laatste deel van de tocht te overbruggen.
We konden alle opgedane energie goed gebruiken, want Nederlands Limburg bleek toch net iets minder vlak dan de Belgische tegenhanger. We waren dan ook al te blij toen het laatste knooppunt eindelijk in zicht kwam. Na eventjes zoeken op het vakantiedomein vonden we ons huisje en aangezien de sleutel al op de deur zat konden we binnen even bekomen.
Het werd stilaan tijd voor een verdiend avondmaal, maar eerst kregen we nog wat instructies van de huisbaas. Eén daarvan was dat de lokale Spar om half 7 sloot. Helaas kregen we die instructie om 18:35. Niet getreurd, ook in het nabijgelegen Vaals waren er nog winkels. Hoewel, nabijgelegen bleek niet echt nabij, en de heuvelachtige kilometers voelden voor de dappere boodschappers Frederik en Pieter dan ook zwaar aan. Aan de kassa playde Pieter de winkeljuffrouw wat hem geen gsm-nummer, maar nadien met dank aan Thijs wel de bijnaam Kassa-nova opleverde.
Tegen een uur of tien - juist op tijd voor de afwas - kregen we bezoek van Bavo en Jasper die met de auto nagekomen waren. Op die manier konden ze de dag nadien helemaal fris beginnen aan de plaatselijke fietstochten... of niet...
De maximumcapaciteit van ons huisje was voor even bereikt. Dat het allemaal vrij krap werd, viel het meest op aan de laaghangende zonneluifel op het terras. Comfortabel aan de leiding in de wedstrijd 'met het hoofd tegen de luifel stoten' besloot Stan dan ook vrij vroeg te gaan slapen. Als een ware Judas ging hij ons de dag nadien immers verraden. De rest kaartte nog even na op het terras.
We onthouden dat:
- Jumbo goedkoper is dan Albert Heijn
- een coelacant met coeliakie het echt niet getroffen heeft
- bovenstaande echt wel zeer intellectuele humor is
- het nakaarten voor de verandering eens geen kleurenwiezen omhelsde
Eens het bloed weer in de benen zat, vertrokken we langs de fietsknooppunten richting eindbestemming Gemmenich. Tot Maastricht ging het ondanks de hitte vlot en in de plaatselijke Albert Heijn (product placement) werd weer geopteerd voor een maaltijdslaatje. Thijs en Stan verkozen hierbij een dure sportdrank die niet meer bleek dan slecht smakend vitaminewater. Ook werden nog gauw wat bananen ingeslagen om het laatste deel van de tocht te overbruggen.
We konden alle opgedane energie goed gebruiken, want Nederlands Limburg bleek toch net iets minder vlak dan de Belgische tegenhanger. We waren dan ook al te blij toen het laatste knooppunt eindelijk in zicht kwam. Na eventjes zoeken op het vakantiedomein vonden we ons huisje en aangezien de sleutel al op de deur zat konden we binnen even bekomen.
Het werd stilaan tijd voor een verdiend avondmaal, maar eerst kregen we nog wat instructies van de huisbaas. Eén daarvan was dat de lokale Spar om half 7 sloot. Helaas kregen we die instructie om 18:35. Niet getreurd, ook in het nabijgelegen Vaals waren er nog winkels. Hoewel, nabijgelegen bleek niet echt nabij, en de heuvelachtige kilometers voelden voor de dappere boodschappers Frederik en Pieter dan ook zwaar aan. Aan de kassa playde Pieter de winkeljuffrouw wat hem geen gsm-nummer, maar nadien met dank aan Thijs wel de bijnaam Kassa-nova opleverde.
Tegen een uur of tien - juist op tijd voor de afwas - kregen we bezoek van Bavo en Jasper die met de auto nagekomen waren. Op die manier konden ze de dag nadien helemaal fris beginnen aan de plaatselijke fietstochten... of niet...
De maximumcapaciteit van ons huisje was voor even bereikt. Dat het allemaal vrij krap werd, viel het meest op aan de laaghangende zonneluifel op het terras. Comfortabel aan de leiding in de wedstrijd 'met het hoofd tegen de luifel stoten' besloot Stan dan ook vrij vroeg te gaan slapen. Als een ware Judas ging hij ons de dag nadien immers verraden. De rest kaartte nog even na op het terras.
We onthouden dat:
- Jumbo goedkoper is dan Albert Heijn
- een coelacant met coeliakie het echt niet getroffen heeft
- bovenstaande echt wel zeer intellectuele humor is
- het nakaarten voor de verandering eens geen kleurenwiezen omhelsde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten