Jezus had er nog drie dagen voor nodig, maar één rustdag in
de vakantiewoninggrot was genoeg voor Bavo om terug uit de doden op te staan. Hij
jeremieerde bij de gedachte opnieuw zijn tweewiel te moeten bestijgen, dus om
zijn lichaam niet onmiddellijk weer naar de filistijnen te helpen, werd besloten
onze stalen rossen een dagje achter te laten.
Al wandelend trokken we de wijde,
wrede en wilde wereld in. De kaart leidde ons langs een oude spoorwegbedding
door diepe donkere wouden ver weg van de bewoonde wereld. Absolute stilte en
totale rust heersten in deze omgeving… tot onze vijf helden langskwamen. God zag
en strafte meteen. Druppels regen daalden vanuit de hemelsluizen neer op onze kinderlijke
kanissen. De rivier kolkte net niet uit
zijn oevers en we vreesden Noah achterna te moeten. De zondvloed bleef echter uit en onvervaard gingen we verder op stap, langs de Geul.
Bijna waren we hierbij getuige van een bloederig tafereel
dat niet misstaan zou hebben in het Oude Testament, of anders toch minstens in
een Dusauchoit-docudrama. Cerberus, de hellehond himself, had zin gekregen in
een sappig eendenboutje en achtervolgde een weerloos eendje. Totaal verloren en
hulpeloos spartelde en ploeterde de eend door het water. Het arme dier zat echt wel in nesten (Dusauchoit => Dieren in nesten, toch even de genialiteit van deze tekst duidelijk maken). Het was slechts
door een goddelijke interventie dat het diertje kon ontkomen.
De hemel klaarde op, en vrolijk fluitend en zingend gingen
onze vijf helden door. Dartelen door de weide, rusten op een bankje, spelen met
het balletje van Jasper (totaal niet dubbelzinnig). Idylle als nooit tevoren.
Helaas konden we niet te lang genieten van dit sacrale schilderstafereel daar
de moderne Lokerse gladiatoren het paarswitte gespuis moesten bekampen in een
spannende Supercupstrijd. We haastten ons dan ook terug naar ons verblijf en trakteerden
onszelf onderweg nog op een ijsje. Goed op tijd voor de wedstrijd ploften we in
de zetel neer.
Thijs liet deze marginale beker aan zich voorbijgaan en
was maar al te blij toen bleek dat de wedstrijd niet werd uitgezonden op de Vlaamse
zenders waaruit we konden putten.
Driewerf helaas voor hem toen onze Waalse vrienden van de
RTBF wel voetbalgek bleken. Heremiet Thijs verdiepte zich in een hermetisch
werk omtrent metalogica om door deze twee uur durende zure appel van brood en
spelen heen te bijten.
Dankzij taxi Jasper – enige wandelheroïek was niet aan Stan
besteed – was onze verloren zoon intussen terug aangekomen. Geheel zoals de
carnistische Bijbelparabel aanhaalde, slachtten we dan ook het gouden kalf,
althans de vegetarische versie ervan. Bij een dergelijk feestmaal – volgens
onze eigenste Fred Huysentruyt zelfs bij elk maal – van veggieburgers en aardappelen
hoorden natuurlijk wortels. Pieter hing de ongelovige Thomas uit en verzette
zich tegen het koken van deze oranje cilinders. Helaas gaf Jeroen Meus hem
ongelijk, en meldde hij via de 3G-faciliteiten in de Gemmenichse lucht dat
stoven niet de enige juiste bereidingswijze is.
Later op de avond bleek dat Frederik toch meer
kapitalistisch zwijn is dan hij zelf wil toegeven. Om de avond af te sluiten
met de grootste hoeveelheid aan financiële middelen, sloot hij zelfs een pact
met de duivel. Op die manier was het kinderspel om met een ontstellende
hoeveelheid geluk onze zuurverdiende monopolycentjes afhandig te maken. Marcus 10:31 indachtig legde bibliofiel Thijs beslag op de laatste plaats.
We onthouden dat:
- de cadmiumresten van de mijnbouw in de buurt
ideaal waren om de batterijen weer op te laten
- bovenstaande prachtige woordspeling het finale
verslag niet gehaald heeft
- wortels stoven toch nog altijd beter is dan ze
te koken
- de grensapotheker echt wel goedkoop was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten