De kronieken van Gemmenich

Het verhaal van Stan 

Nog voor het krieken van de dag was de judasdaad reeds een voldongen feit. Stans libido flakkerde op en samen met de ochtendzon vertrok hij in één trok naar D’hoer om daar zijn lusten te gaan botvieren, daarbij ongenadig zijn kompanen in de steek latende. Niet getreurd, we gingen dra in conclaaf om een plan te bedisselen voor de nakende namiddag. Resultaat: een rit richting Gulpen, op zoek naar een welgekomen verfrissing in het plaatselijke zwembad. Die dag doopten wij hem tot Judas-Stan.

Het verhaal van Bavo 

Vol goede moed sprongen we op onze robuuste rijwielen om de Gemmenichse bergen te trotseren. Waar wij het eerder rustig aan deden, blaakte Bavo van energie en reed met volle kracht de eerste berg op. Bavo baande zich een weg naar boven. Voor elke meter opwaarts gutste minstens een liter zweet neerwaarts. Kolkende rivieren vormden zich in zijn spoor. Voor Bavo was zwaartekracht slechts een zelfstandig naamwoord, voor ons een werkwoord. Maar aan dit verhaal kwam al gauw een eind, de hoogmoed kwam voor de spreekwoordelijke val. De goden merkten al snel op dat Bavo spotte met de natuurkrachten en transformeerden zijn, normaal gezien, ijzersterke conditie in een ellendige hoopje miserie. Een conditie die - zo zal later blijken - vergelijkbaar is met de conditie van de homo Mammuthus ( 200 kg droog aan de haak)  te bewonderen in het zwembad Mosaqua te Gulpen. Bavo haalde net de top maar moest verslagen wederkeren, terug daalde hij de heuvel af met een pijnlijke grimas op zijn gezicht. Die dag doopten wij hem tot Sysyphus-Bavo.

Het verhaal van Frederik

Voor ons was de tocht nog niet gedaan. Aangekomen in Gulpen moesten eerst onze magen gespijsd worden en volgden andere broodnodige zaken zoals duikbrillen kopen. Nadat ook dit euvel overwonnen was, kwamen we eindelijk een goeie vier uur later aan op onze locatie. De ontzetting was groot toen we ontdekten dat het zwembad niet tot 21u30 open was maar slechts tot 18u. 16u zijnde was het dus al niet meer de moeite om een ticket te kopen. Toch wilden we weten wat het zwembad voor ons in petto had. Binnen werden we getrakteerd op een panoramisch uitzicht, waardoor we toch al eens konden proeven van het binnenzwembad. Het zwembad krioelde van de mensen, waardoor het wat weg had van een blik sardinen. Door de school zagen we de sardinen niet meer. Dit was echter buiten Frederik gerekend, die naar eigen zeggen een prachtig exemplaar had gespot dat hij aan zijn haak wilde slaan. Bij nader onderzoek bleek deze wulpse sardien slechts een schamele 13 levensjaren oud te zijn. Pijnlijke vergissing van Frederik, die hem net geen bezoek aan de Nederlandse gevangenissen zou opgeleverd hebben. Die dag doopten wij hem tot Loze vissertje-Frederik.

Het verhaal van Thijs

We besloten dan maar elders op zoek te gaan naar verfrissing. Heel vlug vonden we de lokale beek die zich daar uitstekend toe zou lenen. Thijs was lichtjes aan het pootjebaden in de Geul, genietend van de verfrissing aan zijn voeten. Hij voelde aan zijn kleine teen dat er onheil op komst was en dit zou dra werkelijkheid worden. Alsof één Judasst(r)eek nog niet genoeg was, staken Pieter en Frederik een mes diep in Thijs zijn rug. Thijs had expliciet gevraagd om geen water over hem te gutsen. Maar dit commando werd genegeerd door zijn minderen, represailles zouden volgen. Thijs zwoer dat de verhouding slaaf-meester in ere hersteld zou worden. Het arendsoog van Thijs had zeer snel gespot dat het stalen ros van Pjotr nood had aan een voedzame maaltijd. Hierop besloot Thijs Pjotrs ros te parkeren in een nabij gelegen maïsveld, waar het zich te goed kon doen aan al dat lekkers. Pjotr was hier minder opgezet mee, daar die het maïsveld in moest op zoek naar zijn stalen ros. Die dag doopten wij hem tot Thijs-de-vredelievende.

Het verhaal van Jasper

Nadat we uiteindelijk allen toch verfrist waren geraakt, dachten we dat het eens tijd was om ons terug bij Bavo te voegen. Voor Jasper bood de Geul toch niet genoeg verfrissing en hierdoor ontdeed hij zich van nagenoeg elk vestimentair attribuut. Pieter en Frederik volgden al snel, conformistisch als ze zijn. Enkel Thijs conformeerde niet aan de groepsdruk en gaf zo blijk van individualiteit. Na wat geklim en geklauter met onze fietsen kwamen we uiteindelijk toch terug aan in ons gezellig huisje. Na al die uren die Bavo in ons huisje had doorgebracht, hadden we ons aan een heerlijk klaargemaakt maal verwacht. Niets bleek minder waar te zijn. Thuisgekomen was nog niks van het werk gedaan; Bavo bleek nog steeds in half comateuze toestand te verkeren. Er werd geopteerd voor het eten van een koude schotel, wat een zeer goede keuze bleek te zijn doordat de verzengende hitte ons nog steeds aan het verschroeien was. De koude schotel kon op die manier toch enige afkoeling brengen. Jaspers bloeddorst was echter niet gestild met dit vegetarische maal en hij besloot voor onze ogen samen met medeplichtige Bavo het karkas van mevrouw de kip, een zeer ver familielid, op te eten. Dit bloederige tafereel zou zich nog meermaals herhalen… Die dag doopten wij hem tot Jasper-de-verschrikkelijke.

En zo kwam een einde aan onze saga, we kropen allen in ons bed om met hernieuwde krachten te beginnen aan dag 4.

We onthouden dat:

- Pieter niet interessant genoeg is om er een verhaal over te brengen. 

- Johannes een drukke dag had. 

- Mosaqua moet overwegen een reservaat te worden. 

- Dit omdat later zal blijken dat dit een broeihaard is van diverse visachtigen. 

- Frederik zijn nieuwe duikbril toch nog niet heeft moeten gebruiken. 

- Hij beter een bril had aangeschaft.