Chimay (80,56 km)

De roosjes van de avond voordien werden toch lichtjes stekelig wakker en met kleine oogjes werd de weg richting ontbijt aangevat. Na een stukje boswegel kwamen we vrij snel langs de Samber terecht. Vlak fietsen voor enkele kilometers, helaas zowat de laatste makkelijke kilometers die dag. Na even kwamen we aan bij het mooie vestingsstadje Thuin, waar we de plaatselijke bakker ontdeden van zowat al zijn koffiekoeken. Dat de bakkers op onze route niet voorzien waren op onze grote rennersmagen, zou ook in de toekomst nog regelmatig blijken. Jezus slaagde er dan wel in met 5 broden en 2 vissen een hele mensenmassa te voeden, maar dat waren nu eenmaal geen (vegetarische) sportievelingen...

Eens ontbeten, vatten we het vervolg van de route aan. Pieter vond het vlakke werk nogal soft en negeerde de voorgeschreven route. Als heuse klimgeiten reden we tot de top van Thuin om daar te beseffen dat onze inwendige GPS toch niet Zwitsers van oorsprong was. Omdat omkeren verspilling was van de zuurverdiende hoogtemeters werd een alternatief plan uitgedokterd. Simpel in zijn opzet, helaas minder eenvoudig in zijn uitvoer. Wat Pieter kan kunnen wij ook, dachten Sam en Frederik nog geen 5 kilometer verder, en ook zij voegden een extra beklimming (en extra kilometers) aan onze fietslijdensweg toe. Uiteindelijk kwamen we in de buurt van Ragnies toch weer op de route terecht en aangezien we er de oude Romeinse heerweg mochten volgen, kon nog maar weinig mislopen. Helaas pindakaas, want ook nu weken we weer al te gauw af. Kaartlezen is nog niet zo makkelijk als het lijkt... Na even vonden we de route terug en het vooruitzicht om de meren van L'eau d'Heure - het grootste watergebied van België - te aanschouwen gaf ons nieuwe energie. En toch, alweer liep het fout: ergens een verkeerde afslag, pure domheid, wie zal het zeggen... Geen glimp vingen we op van de nochtans 6,17 km² grote meren. Kniesoren kregen echter geen tijd en gestaag schoten we verder op richting Chimay. Een laatste korte bevoorrading en een eerste met onze bananenschillen versierde boom later, kwamen we aan in Chimay. 

Aan de supermarkt ontmoetten we twee Nederlandse fietsers (groene valleienroute), maar onze hongerige magen waren vooral geïnteresseerd in eten. Na de pizza van gisteren bleven we ook vandaag in Italiaanse sferen en in het stadspark van Chimay werden de gasvuurtjes voor het eerst bovengehaald. Een (relatief) lekkere spaghetti stilde onze grootste honger en aangezien het focking weirm was, voegden we er naast saus ook siësta aan toe. Veel te vroeg vertrokken we terug, om in de buurt van de abdij een echte Chimay te drinken. Met een Tripel had Sam niet genoeg, dus probeerde hij in de "Auberge de Poteaupré" ook de Bleu uit. 

Aldus lichtjes zwalpend, vatten we het laatste deel van deze etappe aan. Zwalpend of niet, met Sams zicht was niets mis. De wegkant werd met succes afgespeurd naar onfortuinlijke vlinders. Een blauwe weerschijnvlinder had als eerste de eer in Sams collectie te verdwijnen. Onderweg kruisten we ook nog een kudde koeien, en na een armoedige dagtotaal van 80 km bereikten we de gezellige Camping Du Pavillon. De uitbaatster was uiterst vriendelijk en voorzag ons van drank, spijs, wifi en onderdak. Een omgebouwde caravan op een mooi plekje gras zou die avond onze slaapplek worden. In het aanzicht van de honden van de buren kon Frederik niet snel genoeg in de caravan zijn, maar verblind door zijn kynofobie had hij helaas de glazen deur niet gezien. Frederik bezwoer wraak te nemen op het hele dierenrijk en maakte direct heroïsch komaf met een enorme vlieg. Bevrijd van dit vliegend zwaard van Damocles, konden onze vier helden hun tweede nacht rustig ingaan.

We onthouden dat:

- het in Chimay bekendste Lokerse monument de Cherry Moon is

- rare witte vlekken op broeken meestal echt wel veroorzaakt worden door opdrogend zweet

- je voor 750 gram spaghetti echt geen 7,5 liter water nodig hebt
- je er de zetmeelsmaak dan wel moet bijnemen

- lepidopterist een geleerd woord is voor vlinderaar

- Frederik een propere jongen is

- de andere fietsers minder aandacht vestigen aan elementaire handhygiëne

- we met 80,56 km een diepterecord vestigden dat de hele reis onbedreigd zou blijven

-PIETER-