Fris
en monter werd die ochtend aan het prachtige campingmeer genoten van
onze dagelijkse portie koffiekoeken. Omdat de in de laatste twee
dagen te overbruggen afstand stilaan onmogelijk leek (we heten
niet Allemaal Sam) werd na La Souterraine direct besloten tot een
enorme shortcut. Enkele pittoreske dorpjes werden die dag helaas een
Belgisch bezoekje ontzegd, maar ook de door ons wel gevolgde "gele
banen" bleken al bij al vrij rustig en met momenten (Pont
du Dognon)
zelfs erg mooi.
Niet
alleen sneden we zo een kleine 10 km af van het oorspronkelijke plan;
door niet te misrijden, kwamen we ook enorm vroeg aan in Saint
Léonard De Noblat,
onze middagstad van de dag. Enorm vroeg was wel net te laat om
supermarktinkopen te kunnen doen, dus besloten de luxebeestjes in ons
ook nu weer op restaurant te gaan. Als het geen kebab is, is het wel
pizza en net als in Anderlues (dag 1) werd de lokale Italiaan
bezocht. De uitbater was erg verheugd met ons bezoek en vergastte ons
op een niet aflatende stroom van serenades en ander muzikale
intermezzi. Het voorgerecht (halve zak kersen), hoofdgerecht (pizza
quattro staggioni) en nagerecht (een met dank aan Stan verdwaald en
dit keer niet ingepakt stuk pizza margharita) zorgden voor een
feestje in Pieters buik, maar de voorraadkast annex wc lieten toe de
indigestie toch enigszins weg te werken. Toch was niet alles peis en
vree en in pitstop Saint-Germain-Les-Belles zeeg
Pieter zowaar ter aarde neer. Een ijsje, wat rust en een colaatje
losten echter alle problemen op. Het cafeetje dat we hiervoor
bezochten bleek een supportersclub van alle Europese topclubs, of
althans, dat probeerden ze met de van dode vliegen vergeven
voetbalsjaals aan te geven. Naast deze couleur locale kregen we ook
onze dagelijkse portie paardenrennen voorgeschoteld en zowaar, dit
keer kregen we ook een stukje Tour te zien.
Het plan was nog steeds
die avond Uzerche te
bereiken, maar de af te leggen weg werkte niet echt mee. Slecht
aangeduide witte baantjes, waar geen mens eerder geweest was
scheidden ons van het ultieme einddoel van deze dag. Nu, intussen van
geen kleintje meer vervaard, raakten we al bij al behoorlijk in
Uzerche, maar de laatste en vrij pittige beklimming richting camping
was er toch een tikje te veel aan. Op deze camping/cm-kamp koelden
Stan, Sam en Pieter even van deze inspanning af in de koude rivier;
Frederik had ondanks het recordaantal van 1700 hoogtemeters blijkbaar
geen druppel zweet gelaten en paste voor deze frisse duik.
De
grootste uitdaging van de dag bleek het vinden van avondeten. Uzerche
was niet de grootstad die we ons ingebeeld hadden en het aantal
restaurants was op minder dan één hand te tellen. Met stip bovenaan
op de lijst stond de plaatselijke pittazaak. Helaas werden we voor de
tweede maal deze reis we ontgoocheld door de Franse Mersans en
Melita's. Daar waar we in Arcis sur Aube (dag 4) nog wansmakelijk
vlees gekregen hadden, had men in Uzerche al helemaal niets meer voor
ons. Aan ons late aankomstuur kan het niet gelegen hebben, want het
was begot nog maar 21 uur. De uitbater had er ook gewoon niet veel
zin meer in en keek ons net niet buiten. Gelukkig was er nog een
pizzeria (alweer :( ), maar omdat ze ook hier de nodige logistieke
problemen hadden en we nog minstens een uur zouden moeten wachten,
vreesden we stilaan een onbewuste Bobby Sands (meest foute mopje in
deze blog) te worden. Gelukkig was er op het dorpsfeest een eetkraam
dat ons kon voorzien van frietjes en pannenkoeken. Aan lange schragen
genoten we van de lokale gezangen, helaas vergezeld van luidruchtige
noorderburen achter ons. De lokale tristesse (geen kebab na 21 uur,
geen lokale Teste, geen leeftijdsgenoten) droop af van een verdwaalde
12-jarige die met een zielige hondenblik in de duisternis staarde.
Helaas bleek het niet mogelijk dit arme schepseltje te adopteren en
lieten we hem en zijn familie achter... De laatste kilometers (nog
een kleine 100) werden nog even door Frederiks wonderapparaat gehaald
('smartfeun' met GPS-functie) en gerustgesteld door deze technische
ondersteuning kropen we alsnog voldaan onder de wol.
We
onthouden dat:
-
de camping in La Souterraine verboden is voor twee-assers
-
hij bijgevolg "assistisch" is
-
dit veruit de beste woordspeling was van de hele reis (copyright
Stan)
-PIETER-
-PIETER-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten