Wannes breekt records

Na een korte blik op de kaart van Zwitserland en de betere driehoeksmeetkunde besloten we dat we toch nog wat kilometers te gaan hadden om een zesde en zevende land aan onze tocht toe te voegen. We stonden dan ook op om 7 uur en beseften dat het 'zondag' was, fietsvakantiejargon voor 'tsjollen om eten te vinden'. In Baden vonden we echter al gauw een bakker en sloegen voor 30€ aan eten in, wat in Zwitserland jammer genoeg betekent dat je met amper 8 koffiekoeken, een ciabatta en een blokje kaas de winkel verlaat. Een rijke piet in de winkel liet zeer merkbaar zijn irritatie laat blijken omdat onze bestelling in krammikkelig Duits even duurde en we konden niet snel genoeg weg zijn uit Baden.

We waren dit echter allemaal snel vergeten wanneer we even later door bijna Middeleeuwse dorpjes reden waar de paarden nog in het dorpcentrum stonden vastgeteugeld. We merkten ook alweer snel dat het geen vlakke rit zou worden wanneer Wannes op een helling werd voorbijgestoken door een vrouw op elektrische fiets, gelukkig excuseerde deze zich uitvoerig voor het manoeuvre.

We besloten ons maaltijd op te eten naast de luchthaven van - hihi - Kloten en vroegen ons af of we ciabatta met een zouttoets hebben gekocht of zout met ciabatta. Even later rammelden de fietsbordjes met ons Kloten want waar eerst Winterthur nog 20 km was, was dit er 5 minuten later nog 22. Na een steile afdaling, een afgelopen ketting en een omleiding in de als een skioordklinkende stad aangekomen was de Coop-supermarkt gelukkig nog geopend en trakteerden we ons op welverdiende ijsjes. Een supermarkt open op zondagmiddag betekent natuurlijk dat de hele stad daar was, inclusief een gekke vrouw waar Pieter mee discussieerde over bananen. Een omstaander zou moeite hebben de gekste van de twee aan te duiden.

Op het vervolg van de route zagen we roofvogels zo groot dat Pieter bijna vermoedde dat het Andescondors moesten zijn, waarmee hij de prijs won voor grootste dierenverwarring sinds Frederik D. in de Dordogne 2015 (een jonge giraf lijkt toch op een ree, niet?). Zo'n reetje zagen Stan en Pieter alsnog verschijnen in de bossen en Wannes en Sam gaven hen ditmaal maar het voordeel van de twijfel.

Het was alweer een snikhete dag en bij een rivier gingen we voor een zwemmetje tot een opa (niet Pieter!) met zijn drone ons momentje kwam verstoren. We voelden ons volledig verfrist om de resterende 35 kilometer naar Romanshorn af te leggen en de Bodensee te aanschouwen. Daar aangekomen was hongerklop écht wel al groot, maar gelukkig vonden we snel Denni’s Grill und Burger, zelfverklaard de beste kebab ter wereld. Wannes besloot het omnivoorschap opnieuw te omarmen en koos voor een pizza met kebabvlees. Pieter en ik gingen voor de vegetarische panini, die met de gegrillde groenten écht wel de beste was die we ooit hebben gegeten. Het was bij voorsprong ook de duurste die we ooit aten, voor €60 eten we ons vieren in coma bij 'Melita' in Lokeren. We bespraken ons plan voor de volgende dag met behulp van Denni's WIFI (voor wie er ooit nog komt, het wifiwachtwoord is Dennis1234, D gross) en besloten de volgende dag toch echt nog een omwegje langs Liechtenstein te maken om ook dat land te kunnen toevoegen aan onze lijst. Na onze maaltijd sloegen we nog een praatje met de vriendelijke man en kregen we meteen een les economie. Aangezien België 11 miljoen inwoners bezit en Zwitserland maar 8 miljoen, moeten ze hun prijzen wel opdrijven om dat 26%-omzetverschil goed te maken. Hij wist ook wel dat aan de overkant van het meer de kebab half zo duur is, maar zijn én het zwitserse motto zal altijd blijven: 'teuer aber gut'.

Na de hongerklop van de vorige dag besloten we nog een dessertje te kopen in de supermarkt. Wannes schrok echter zo hard van de badplaatsprijzen dat hij enkele kemels beging, drie bananen voor vier personen en spuitwater voor in de drinkbus zijn maar enkele voorbeelden. Hij had echter ook onze ondertussen geliefde superfood Skyr mee wat ons alweer tevreden stelde en we besloten nog wat door te rijden om de volgende dag (hopelijk) op een deftig uur in onze hotelkamer te Friedrichshaven aan te komen. We zagen nog net geen vlekken voor onze ogen wanneer we Rorsach passeerden en voelden ons na de voorbije twee dagen avontuurlijk (en gierig) genoeg om camping 'Idylle' over te slaan. Een aantal kilometer verder vonden we een prachtig plaatsje naast het water om onze tenten op te slaan. Een blik op de gps leerde ons dat we vandaag 152 km fietsten met 1100 hoogtemeters, meteen een nieuw dagrecord voor Wannes. Het bleek dat Wannes ook G-J zijn lactose-intoleratie overnam de laatste dagen, en in de trant daarvan brak hij ook een ander dagrecord. Ondanks eventuele geurhinder, gingen we toch weer vroeg slapen om ons voor te bereiden op de laatste fietsdag.