Donderdag 11 juli 2013

De avond voordien was geëindigd met een lange discussie. Uitgeput als we door de ontberingen waren, bleek niet iedereen nog een even grote fan te zijn van het hele fietsgebeuren. Een rustdag op de mooie camping zou welkom zijn. Helaas, erg praktisch was dat niet aangezien de reis in een Boratstrakke planning gegoten was. Even werd overwogen de groep op te splitsen, maar we waren tot nu toe steeds samengebleven (op enkele verdwaalde zielen na) en uiteindelijk werd toch een compromis bereikt. 

De nachtrust bracht vernieuwde energie en zo begon deze Vlaamse feestdag met het Belgische "Eendracht maakt macht". Het eerste deel van de rit leidde ons naar het station van Tabor. Daar regelden we een trein richting Jindrichuv Hradec om de vele kilometers op een minder slopende manier te overbruggen. 

Na de administratieve verplichtingen gingen we in afwachting van de trein alweer als zwervers ontbijten aan de plaatselijke Penny market. We zagen er de dappere fietstoeriste van de dag voordien terug op pad gaan. Het zou niet de laatste keer zijn dat we haar zouden tegenkomen.

Het slimme alternatief bleek toch iets slopender dan gedacht. Vlakbij Tabor waren er werken aan het spoor, dus na een treinritje van 5 minuten moesten we onze fietsenwinkel overladen in klaargezette bestelwagens. Met de bus reden we een stukje verder vooraleer we weer de trein opmoesten. Onze beentjes werden dit keer niet moe, maar echt bevorderlijk voor het gemoed was dit gejaagde overstappen toch niet.

In Jindrichuv Hradec aangekomen, werd dan ook besloten onze afgepeigerde lichamen te trakteren op een ijsje. En, wees gerust: geen discussie meer: de pot betaalde dit keer wel zonder problemen!

Intussen was de dag al even gevorderd en we moesten toch nog een eindje fietsen. Het eerste deel vorderde vlot en voor we het wisten kwamen we aan in Nova Bystrice. Na de lastminute-inkopen besloten we de plaatselijke pizzeria aan te doen. Een michelinster zal deze zaak nooit krijgen ondanks een wel erg originele besteltechniek. In plaats van zoveel mogelijk pizza's ineens te proberen leveren, kwamen de 7 pizza's aan met telkens een tussenperiode van een kleine tien minuten. Toen de laatste zijn pizza kreeg, was de eerste pizza al lang verteerd. Geen fooi dit keer!

De laatste kilometers werden aangevangen en langs rustige en goede wegen kwamen we dichter en dichter bij onze eindbestemming van die dag. Onderweg passeerden we een oude kennis. De dappere vrouw uit Tabor bleek het hele traject fietsend af te leggen, respect!

Na een lange en zeer mooie afdaling kwamen we aan in Stare Mesto Pod Landstejnem, waar we vrij gauw de camping terugvonden. Toen we de receptioniste zagen was iedereen blij naar hier gekomen te zijn. Was door de fietsreis ons libido naar ongekende hoogten gestegen of was de blonde deerne echt wel een bommeke... Sprakeloos gewoon.

 De dag werd afgesloten met een pintje in de bijhorende kantine alwaar een zangstonde bezig was. Topsfeertje :)

We onthouden dat:

- we het op flandrienschap moesten afleggen tegen een ietwat corpulente fietsende vrouw op leeftijd.

- Thomas al veel betere bommekes gezien heeft.

- hij die steeds met ons mag delen
- dit bommeke niet sloeg op die fietsende vrouw, maar wel op de receptioniste
- ik dit toch even wilde verduidelijken

- 'ik heb de zon zien zakken in de zee' een universeel nummer is.
- de dubbelzinnigheid stilaan verviel in goedkope platvloersheid.
- de sfeer weer volledig goed zat