Evert, pas sinds kort bekend als held van 5000, vierde vandaag zijn 18de verjaardag en wij met hem. Ontnuchterd werd een tweede poging ondernomen om de heilige Everthart zijn dagje met pannenkoeken in te zetten. Joris ontpopte zich tot nieuwe man en verdiende echt wel de titel van pannenkoekenprins. In tegenstelling tot de misbaksels van Pieter de dag voordien, waren deze pannenkoeken al bij al wel te eten.
Ons idyllisch tafereeltje werd bruut verstoord toen de matrone ons met semi-harde hand kwam wegjagen. Blijkbaar moesten we net iets vroeger uitchecken dan we de dag voordien in ons beste Tsjechisch te weten waren gekomen. Nu, ook hier weer gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat ze zeer vriendelijk bleef en het restaurant in de buurt waar we moesten ontbijten direct op de hoogte bracht.
We kuisten gauw de pannenkoekensmurrie op en pakten onze fietstassen en de rest van onze biezen. Het ontbijt bleek het opstaan waard - spoiler alert: de dag nadien zou het minder blijken - en weldoorvoed begonnen we aan ons laatste volledig dagje Tsjechië. Znojmo zelf moesten we helaas snel achter ons laten en om er de onderaardse gangen te gaan bewonderen zullen we nog eens terugmoeten.
De wegen richting Valtice waren meer van het onverharde type, maar van lekke banden bleven we gelukkig gespaard. We kwamen vlakbij de Oostenrijkse grens uit en strevers Thomas en Frederik gingen al eens op bezoek terwijl de rest in de achtergrond aan het zwoegen was tegen de helling op.
We trokken samen Valtice door op zoek naar de jeugdherberg en na even zoeken vonden we het grote complex.
Het hotel was in echte oostblokstijl opgetrokken, maar de kamers waren ook hier erg verzorgd. De avond werd afgesloten met een typische Tsjechische pizzamaaltijd en ook nu weer wat Pilsner.
We onthouden dat:
- Everts verjaardag het eerste en belangrijkste hoogtepunt was van deze dag.
- de zonnebloemenvelden prachtig bloeiden in de Tsjechische zon
Ons idyllisch tafereeltje werd bruut verstoord toen de matrone ons met semi-harde hand kwam wegjagen. Blijkbaar moesten we net iets vroeger uitchecken dan we de dag voordien in ons beste Tsjechisch te weten waren gekomen. Nu, ook hier weer gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat ze zeer vriendelijk bleef en het restaurant in de buurt waar we moesten ontbijten direct op de hoogte bracht.
We kuisten gauw de pannenkoekensmurrie op en pakten onze fietstassen en de rest van onze biezen. Het ontbijt bleek het opstaan waard - spoiler alert: de dag nadien zou het minder blijken - en weldoorvoed begonnen we aan ons laatste volledig dagje Tsjechië. Znojmo zelf moesten we helaas snel achter ons laten en om er de onderaardse gangen te gaan bewonderen zullen we nog eens terugmoeten.
De wegen richting Valtice waren meer van het onverharde type, maar van lekke banden bleven we gelukkig gespaard. We kwamen vlakbij de Oostenrijkse grens uit en strevers Thomas en Frederik gingen al eens op bezoek terwijl de rest in de achtergrond aan het zwoegen was tegen de helling op.
We trokken samen Valtice door op zoek naar de jeugdherberg en na even zoeken vonden we het grote complex.
Het hotel was in echte oostblokstijl opgetrokken, maar de kamers waren ook hier erg verzorgd. De avond werd afgesloten met een typische Tsjechische pizzamaaltijd en ook nu weer wat Pilsner.
We onthouden dat:
- Everts verjaardag het eerste en belangrijkste hoogtepunt was van deze dag.
- de zonnebloemenvelden prachtig bloeiden in de Tsjechische zon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten