Eens alle uitwisselingsstudenten het huis verlaten hadden, konden we onze matrasjes uitspreiden in de woonkamer. Er stonden ook enkele sofa's en helaas koos Frederik er daar één van. Joris deed door de voortdurende dreiging van te verdrinken in het woelwater geen oog dicht en ook de anderen hadden niet echt een perfecte nachtrust, behalve dan Pieter die (zoals ook later zal blijken) heel weinig problemen kende om de slaap te vatten.
Doordat hij vroeg in slaap raakte, werd hij ook vroeger wakker en met hem de rest van de groep. Van het beetje Duitse pisbier wordt een mens niet zat en if so, dan waren we toch direct ontnuchterd toen we onze fietsen zagen. Alles wat los of semi-vast zat was er vakkundig afgehaald door een stelletje onverlaten. De gps-houder en slothouder van Stan, een tasje vol noedels, enkele banden, bandlepeltjes, de jas van Joris en het nooit gebruikte slot waarvan eerder al sprake. Tot overmaat van ramp waren ook enkele volgezabberde drinkbussen gestolen. Laat ons hopen dat de dieven er een soa aan overhouden...
Aangedaan door dit verlies, gingen we toch over tot de orde van de dag en besloten we te ontbijten op de parking van de plaatselijke Lidl. De milf-magnet bleek ook goed in het versieren van gilfkes en hij slaagde erin een mogelijke verblijfplaats (aangezien we twee weken later weer in Aken zouden passeren) te regelen bij Fraulein Edith.
Eens de bokes met choco en koffiekoeken achter de kiezen waren haastten we ons naar onze trein. We moesten immers nog nieuwe tickets regelen aangezien onze oorspronkelijke trein afgeschaft was. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want ondanks een persoonlijke DB-escorte die ons wilde bedienen, moesten we uiteindelijk ons plan trekken met de oude tickets.
In Dusseldorf moesten we overstappen en dit verliep niet van een leien dakje. Niet alleen hadden we niet zoveel tijd, ook bleek de juiste trein niet goed aangegeven. Lopen, zoeken, verkeerd lopen, sukkelen op de roltrappen, uiteindelijk half toevallig toch op het juiste perron staan, juist op tijd opstappen (met de hulp van een Nederlandse toeriste).
De treinrit naar Berlijn werd gevuld met het oplossen van kruiswoordraadsels en meteen werd duidelijk dat niet iedereen daar even goed in was. Nu ja, Frederik was naar eigen zeggen dan ook oerdom, dus het is hem vergeven.
In Berlijn bleek dat de jeugdherberg toch iets verder van het station lag dan verwacht en op de koop toe kregen we er nog een serieuze stortbui bovenop. Gelukkig zou het zowat de laatste regen blijken op een hele reis. Met de hulp van een paar verdwaalde punkers en een metroplan vonden we uiteindelijk toch het juiste stadsdeel. In de jeugdherberg deden we ons Noorwegen-nostalgisch te goed aan hotdogs en ondanks het geplay van Joris bij enkele Spaanse chicas kropen we toch allen alleen onder de wol.
We onthouden dat:
- Thijs een eikel is als hij geen koffie krijgt
- Thomas geen goeie broer is
- Pieter dan maar (zij het laattijdig) aan Elines verjaardag dacht
- de choco krispies de overstap in Dusseldorf niet goed verteerden
- de stationstoiletten in Berlijn echt wel schijteduur zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten