Om te ontsnappen aan het claustrofobische en vooral superwarme appartement in Cottbus werd voor het ontbijt gevlucht naar de trappen buiten. Gelukkig dat ze in Duitsland sinds 1945 geen gas-boetes meer geven...
De weg van Cottbus naar Dresden was ook volgens Google maps al een hele opgave, dus besloten we een stukje te cheaten. In plaats van tot Dresden reden we slechts tot Senftenberg, vanwaar we de trein naar Dresden namen.
Op de trein vernam Frederik dat hij in tegenstellling tot Thomas en Stan geen zorgeloze vakantie tegemoet ging en hoewel hij hoopte op steun vanwege zijn reisgenoten, bleken ze vooral een soort leedvermaak te tonen.
Ook in Dresden werd gecouchsurft en dit in een meer dan speciale omgeving. Commune heeft een vrij negatieve connotatie, maar ergens leek het daar wel op. Gladys leefde er al een jaar of 4 zonder geld of papieren, droeg geel kanten vrouwenondergoed en een vogelveer in zijn haar. Zijn levensmotto was van een poëtische schoonheid: "If you like where you are, it doesn't matter where you're not."
Samen met Mara gaf hij ons een rondleiding langs de minder bekende plekjes in Dresden en na het bijeenrapen van een avondmaal in enkele "nachtwinkels" reden we begeleid door een fietsbelconcert voor een tweede maal deze reis door een Tiergarten-park. Het valt misschien moeilijk in woorden uit te drukken, maar voor mij was het één van de meest beklijvende ervaringen van deze hele reis.
We onthouden dat:
- Stan zijn Belgische identiteit verloochent
- we de Frauenkirche in een volgend bezoek zullen moeten aandoen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten