Woensdag 3 juli 2013: Odyssee

Na afscheid genomen te hebben van de joviale Nieuw-Zeelander en helaas ook van Ygritte, vertrokken we woensdag voor een kort tochtje richting onze camping in Kehrigk. Kort, want volgens google maps, zou het ons slechts een kilometer of 65 kosten, gesteld dat we telkens juist reden. Helaas bleek dat geen sinecure.

Het vertrek was nog idyllisch en langs de oevers van de Spree konden we een hele eind mooi fietsen. Iets te ver zowaar, want voor we het wisten kwamen we in verstedelijkt gebied en bleken we reeds een serieus stukje afgeweken te zijn van de normale route. Met de nodige moeite vonden we onder een loden zon uiteindelijk toch weer de normale route. Ook hier blonk de route echter uit in een totale afwezigheid van
signalisatie. 

Resultaat: na het kopen van het nodige proviand was ons inwendig kompas zo dolgedraaid dat het ons volledig de verkeerde kant opstuurde. Gelukkig hadden we dit door... helaas pas na een km of tien. Dankzij een local raakten we uiteindelijk toch weer ongeveer in de juiste richting en dankzij een shortcut aangeduid door de gps hoopten we weer op het normale pad terecht te komen.

Nu ja, de stenen waaruit dit pad bestond waren door een blinde god vanuit de hemel op aarde gesmeten en lagen schots en scheef. Eens we ons een weg door deze hel gebaand hadden, kwamen we terecht op een stuk sahara. Mul zand, waar we echt niet door konden en bovendien vergeven van de muggen. Resultaat: omkeren, voor zowat de tiende keer die dag. Uiteindelijk kwamen we aan in Märkisch Buchholz, waar we gelukkig konden rekenen op de lokale bevolking. 

Massaal kwamen ze naar ons toe om ons toch weer de juiste weg op te helpen. Ze zien er waarschijnlijk niet elke dag 7 uitgeputte Belgen op een fiets. De camping bleek nog steeds een km of 15-20 ver te liggen, maar hoera, volgens de locals was dit allemaal geasfalteerd. Evert lag intussen languit uitgestrekt op het asfalt en hing nadien volledig tussen zijn kader. 

Maar, het moet gezegd, daar waar er gisteren nog spanning in de groep was, was iedereen er nu op gebrand om samen de eindmeet te halen.  Deze bleek na 115 km te liggen.  De koks sloegen aan het werk en maakten een heerlijke kip-curry-rijst-schotel klaar zodat de uitputting snel vergeten was.

We onthouden dat:

- Google maps liegt

- Pieter niet zo goed kan kaartlezen als hij dacht

- de echte hel van het noorden niet tussen Parijs en Roubaix, maar wel tussen Berlijn en Kehrigk ligt.

- de goden ons naast de gruwelijke wegen toch spaarden van enig technisch ongemak
- ruitjes op de kaart blijkbaar wijzen op zeer moeilijk begaanbare wegen 
- Thomas een doopslet is
- de douches warm maar extreem kort waren